به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن به نقل از پایش آنلاین، در این روش پلی اتیلن ها که فراوان ترین نوع پلاستیک در دنیا هستند و در تولید تقریبا تمامی محصولات پلاستیکی به کار می روند تجزیه می شوند. هر سال حدود 100 میلیون تن از این پلاستیک تولید می شود.
تا کنون راه حل ما برای خلاصی از ضایعات و زباله های پلاستیکی دفن کردن آنها در زیر زمین بوده و امیدوار بوده ایم که معجزه ای رخ دهد و این توده زباله پلاستیکی برای ما دردسری ایجاد نکند. اما با توجه روند فعلی، پیش بینی شده که تا سال 2050 تعداد زباله های پلاستیکی موجود در اقیانوس ها بیش از تعداد ماهی ها خواهد بود!
بر اساس گزارش ها، 95 درصد محصولات پلاستیکی پس از یک بار استفاده دور انداخته می شوند و 8 میلیون تن پلاستیک در سال، یا یک کامیون زباله پر از پلاستیک در هر دقیقه، راهی اقایانوس ها می شود.
در این گزارش اعلام شده بود که اگر هیچ اقدامی صورت نگیرد این مقدار تا سال 2050 به چهار برابر افزایش خواهد یافت و در سال 2050 مقدار پلاستیک موجود در اقیانوس ها بیش از تعداد ماهیان خواهد بود.
بله همه می دانیم که اوضاع بسیار حاد و وخیم است. اما راه حل آن بسیار ساده است. زباله های پلاستیکی باید به محصولی تبدیل شوند که قابل استفاده باشند، و با توجه به اینکه پلی اتیلن از کربن و هیدروژن تشکیل شده، سوخت هیدورکربن مایع بهترین گزینه خواهد بود.
آنچه که تا بحال مانع این روند بوده این است که با وجودی که پلی اتیلن ازسوخت های فسیلی به دست می آید، تبدیل مجدد آن به عناصر اولیه اش بسیار چالش برانگیز است. علت این امر نیز ساختار با ثبات پلاستیک است. پلاستیکی که در اقیانوس و یا زیر خاک دفن می شود به صدها و هزاران سال زمان برای تجزیه نیاز دارد. بدون انجام واکنش های خاص، پلاستیک به دلیل اتصالات اتمی منفرد خود به سادگی تغییر شکل نمی دهد. این اتصالات فقط با اعمال گرمای زیاد شکسته می شوند.
البته نحوه حرارت دادن نیز بسیار اهمیت دارد. اگر پلاستیک با حرارتی بیش از 400 درجه سانتی گراد مواجه شود به ترکیبات متعددی تغییر شکل می دهد و ترکیب ناهمگونی از گاز، روغن و زغال را بوجود می آورد که هیچ کاربردی ندارند.
در روندی که تیم تحقیقاتی این پروژه پیش گرفته اند از کاتالیزور های شیمیایی که معمولا برای تولید پلیمرها استفاده می شود بهره گرفته می شود. نخستین کاتالیزور مورد استفاده اتم های هیدروژن را از اتم های کربن جدا می کند و باعث می شود اتم های کربن با یکدیگر اتصال برقرار کنند.
این اتصالات دوگانه خواهند بود و کاتالیزور دوم آن را می شکند. هیدروژن های جدا شده دوباره به این محصول افزوده می شوند و این روند چندین بار تکرار می شود.
این روند تغییر، حذف، شکست، افزایش و نظم دهی مجدد به تیم تحقیقاتی اجازه می دهد به دقت و به تدریج ساختار پلی اتیلن را به سوخت دیزلی و یا مومی که می تواند مصارف صنعتی داشته باشد تبدیل کند.
در این روند نیاز به حرارتی معادل 175 درجه سانتی گراد است که نسبت به سایر روش ها انرژی به مراتب کمتری نیاز دارد. البته این روند کمی آهسته تر است و برای تکمیل آن به 4 روز زمان نیاز است. لازم به ذکر است که کاتالیزورهای مصرفی در این روش هم کمی گرانقیمت هستند.
این تیم در حال حاضر سعی دارند این روند را کارآمد تر کنند. امیدواریم با نتایج این تحقیقات بتوانیم از دفن زباله ها در اقیانوس ها و تخریب محیط زیست نجات یابیم.
