1- عده ای از شرکت های تولیدی اصولا از چندین سال پیش هیچ وقت از طریق بورس خرید نمی کنند دلیل آن را هم این اظهار می کنند که نمیخواهند اسمشان در دارائی و مالیات ارزش افزوده مطرح شود. لذا ترجیح می دهند از بازار آزاد با قیمت بالاتر مواد تهیه کنند و اصولا نه مالیات عملکرد و نه مالیات ارزش افزوده پرداخت نمی کنند و خودشان با ممیزیهای دارائی هر سال به نحوی مشکالت خود را حل می کنند.
2 – تعدادی از شرکت های تولیدی درصدی از نیاز مواد اولیه خود را از طریق بورس و با پرداخت مالیات ارزش افزوده تهیه می کند و قسمت های بزرگتری را از بازار آزاد تهیه و به فروش می رساند.
3 – تعدادی از شرکت های تولیدی قسمت اعظم نیاز خود را از بورس تهیه می کند و یا از بازار با کدهای مخصوص و فاکتور رسمی خرید میکند و اصلا حساب و کتاب درستی از نظر مالیاتی دارند و به خاطر طرف های خریدار محصوالت خود مجبورند که همه عملیات فروش خود را به صورت روشن و شفاف داشته باشند.
4 – خارج از این سه دسته تولید کننده مخصوصاً در خصوص مواد اولیه مثل PVC و PET و PP های شیمیائی مسائل تغییرات نرخ ارز و صادرات ارزی و ریالی در برهه های مختلف مسائلی را ایجاد می کند که توازن عرضه و تقاضا را در بورس کالا هنگام معاملات بهم می زند و باعث ایجاد رقابت ها ی سنگین می گردد که تولیدکنندگان واقعی و صادر کنندگان را آزار می دهد . نگاهی به مصرف PVC و PET در گریدهای مختلف در سال های قبل و مقایسه بهای روز ارز آزاد و میزان رقابت در خریدهای هفتگی به خوبی روشن می کند در سالهای که پتروشیمی های تولیدکننده PVC وPET برای فروش محصولات خود در به در به دنبال مشتری بودند ولی با تغییرات نرخ ارز و پیدا شدن صادرات چی ها کوچک ، مواد اولیه در کنار مرزهای کشور توازن عرضه و تقاضا بهم خورده و همیشه تولیدکنندگان داخلی برای مصارف خود صدمه می خورند و باید مواد مزبور را که قبلا با تخفیف های الزم از پتروشیمی ها خرید می کردند حال باید با رقابت زیاد 30 تا 40 درصد خرید نمایند.
مطالعه خریدهای مواد PVC و PET سالهای 95 و 96 و97 به خوبی نشان می دهد اصلا تولید این اقلام چند برابر میزان مصرف داخلی است و اصولا کمبودی وجود ندارد مخصوصأ در PVC به علت رکود عملیات ساختمانی در بخش لوله و اتصالات میزان مصرف و تغییر چندانی نکرده است که این میزان رقابت بوجود آید . تنها عامل در این بخش وارد شدن قیمت بالای ارز جهت صادرات چی های کوچک در مرزها چه برای مواد اصلی PVC و چه برای کمپاندهای متنوع برای مصارف مختلف PVC در جهت لوله و اتصالات و کابل و کفش و سایر موارد که اینکار توسط واحدهای کمپاند ساز داخلی تولید و از طریق صادراتی چی های کوچک به کشورهای همسایه برده می شود و برگشت ارز آن هم به هیچ وجه قابل کنترل نبوده چون این افراد نه مالیات ارزش افزوده می دهند و نه ارز آن را به سیستم بر می گردانند و اجناس را از گمرکات به خارج صادر می کند و در گمرک هم هر چی دلشان خواست اظهار می کند هم وزنی و هم ارزشی. لذا علت بوجود آمدن این رقابت در بورس از زمان رسیدن بهای ارز آزاد به مرز 160000 ریال کاملا به نقطه اوج خود رسیده است.
حال با توجه به مراتب فوق چه باید کرد که مواد اولیه بدست تولیدکننده واقعی براحتی و قیمت مناسب برسد. وزارت صنعت معدن و تجارت فکر کرده است با ایجاد سامانه جامع انبارها و طرح افق و سامانه حمل و نقل می توان کلیه این موارد را رسد و کنترل کرد. ولی اگر به میزان و حجم مواد اولیه در گردش پلیمری کشور و مواد ساخته شده در واحدهای تولیدی توجه کرد معلوم می شود اینکار براحتی بدون همکاری واحدهای تولیدی صنایع تکمیلی و داشتن کادر الزم در وزارتخانه جهت بررسی رفت و برگشت های انجام شده و بیرون کشیدن مواد خلاف و برخورد لازم با آنها با کادر فعلی که تمام ظرفیت های واحدهای تولیدی را در بعضی موارد با سه یا چهار برابر ظرفیت واقعی در بهین یاب ثبت نموده اند ممکن خواهد بود؟؟
در سال گذشته نزدیک چهار میلیون تن مواد پلیمری از طرف واحدهای تولیدی تکمیلی خریداری و به کالا تبدیل شده اند که پس از تولید حجم نقل و انتقلا های آن چندین برابر خواهد بود آیا بررسی این مواد در شرایط فعلی با این کادر موجود و گروه های نظارتی و بگیر و بندها به سرانجام خوبی برای مصرف کننده نهائی و تولید کننده ایجاد خواهد کرد به نظر میرسد اگر غیرممکن نباشد بسیار سخت و مشکل خواهد بود.
پس چه باید کرد؟
باید تولیدکننده را تشویق کرد راه حلی را انتخاب نماید و کلیه تولید و فروش خود را ثبت و مالیات آن را پرداخت نماید و باید راهی را انتخاب کرد که همه تولیدکننده ها حتی آنهائی که به دلیل گرفتار شدن در تورمالیات کلا هیچ وقت از بورس خرید نمی کردند در این راه تشویق و راهنمائی کرد.
اگر به میزان مالیات ارزش افزوده پرداختی از طرف واحدهای تولیدی در هنگام خرید از پتروشیمی ها توجه کنیم و آن را مقایسه کنیم با میزان مالیات ارزش افزوده مجدد در هنگام فروش محصوالت تولیدی تکمیلی مقایسه کنیم تفاوت فاحشی را پیدا خواهیم کرد. هر واحد تولیدی پس از خرید مواد اولیه و پرداخت هزینه های حمل و نقل و تولید و سود واحدها ارزش افزوده ای بین 30 تا 40 درصد قیمت خرید مواد اولیه از پتروشیمی ها را حساب کنیم و میزان مالیات ارزش افزوده پرداختی یا گزارش شده واحدها به دارائی را بررسی کنیم می بینیم مقادیر اظهار شده بسیار کمتر از میزان برآوردی ما خواهد بود و علت آن واحدهایی هستند به علت بالا بودن نرخ ارزش افزوده که به هیچ وجه مالیات ارزش افزوده را اظهار نمی کنند و اینکار باعث میشود واحدهای سالمتر هم نتوانند به خوبی در بازار فعالیت نمایند و تولید سالم داشته باشند راه حل این است میزان مالیات ارزش افزوده باید خیلی کمتر از نه درصد کاهش یابد تا کلیه واحدها تشویق شوند در حد دو یا سه درصد را پرداخت نمایند و وارد جرگه فروشندگان رسمی بشوند در این صورت با توجه به افزایش تعداد شرکتهای تولید کننده رسمی کل میزان مالیات ارزش افزوده دریافتی توسط وزارت دارائی هم به دست خواهد آمد تغییر چندانی با مبالغ دریافتی قبلی نخواهد داشت.
در صورت اعمال این روش کلیه تولیدکنندگان در شرایط یکسان در بازار قیمت خواهند داد و خریداران هم خواهند توانست از تولیدکنندگان با کیفیت با قیمت های رسمی خرید نمایند.
(البته موارد دیگری در خصوص ارزش افزوده مطرح است مثلا یک بار در موقع خرید یا مسائل دیگر که فعلا لایحه آن در مجلس مسکوت است.)
درشرایط فعلی با توجه نیاز به درآمدهای مالیاتی کشور اقدام به چنین کاری کمی جرأت می خواهد و اگر قرار است جهشی در تولید انجام شود کمک لازم به تولیدکنندگان واقعی خواهد کرد در مورد مسائل صادراتی این چند گرید مواد هم مسائلی وجود دارد که در فرصت دیگری مطرح خواهیم کرد.
بیوک صحاف امین
رئیس هیأت مدیره انجمن لوله و اتصالات پلی اتیلن و رئیس دوره قبل انجمن ملی صنایع پلیمر ایران
با سلام، فرمایش اقای مهندس صحاف در مورد ارزش افزوده متین، اگر اشتباه نکنم دو سال پیش هم بنده این موضوع را به انجمن گزارش کردم و نوشتم که اصلا نحوه محاسبه ۹درصد اشتباه میباشد و نبایستی از حقوق پرداختی به پرسنل کارخانه و سایر هزینه ها هم ۹درصد را بگیرند که توجهی به ان نشد، اگر لازم دانستید همان نامه را با شرح برایتان ارسال نمایم
نظر دهید