بیم و امیدهای تولیدکنندگان صنایع تکمیلی در ۱۴۰۰

پس از خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم های غیرقانونی و یکطرفه بر علیه ایران که در صدر همه آن ها تحریم نفتی ایران رقم خورد ، با سقوط آزاد ارزش پول ملی و افزایش نرخ ارز و از طرفی تنش های سیاسی بین ایران و آمریکا و هیجانات غیرقابل پیش بینی باعث شد تا روز به روز شرایط اقتصادی کشور وخیم تر شود و در پی این بحران اقتصادی که بخش عمده آن ناشی از افزایش بی سابقه نرخ ارز بود ، بخشی خصوصی و صنعتی دراین بین فشارهای زیادی را متحمل گردید و با کاهش چشمگیر صادرات و واردات و همچنین عدم نقدینگی ، بسیاری از واحدهای تولیدی با اعلام ورشکستگی و یا حداقل با تعدیل نیرو ها و فعالیتی حداقلی از ادامه کار در این شرایط بازماندند. اما با انتخابات اخیر آمریکا و سیگنال های مثبتی که در خصوص بازگشت این کشور به برجام توسط جامعه دریافت گردید تا حدودی از بار روانی حاکم بر بازار کاسته شد و این موضوع در بخش خصوصی که پرچمدار تولید ناخالص ملی است ،بارقه های امید را زنده کرد. با فرض بر اینکه حتی تحرکات برخی در داخل و اما و اگرهایی که از طرف مقابل شنیده می شود منجر به احیای برجام نگردد بازهم بهبود شرایط اقتصادی به دور از ذهن نیست . شرایطی که می توان آن را پایان یک جنگ تمام عیار اقتصادی تلقی کرد. با موضوع بررسی بیم و امیدهای تولیدکنندگان صنایع تکمیلی در ۱۴۰۰ با اعضای هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن گفتگویی داشتیم که در ادامه ، مصاحبه مهندس مسعود مهدوی عضو هیأت مدیره و رییس کمیته بازرگانی انجمن را از نظر می گذرانید.

با توجه به پیش­ بینی ­های صورت گرفته در خصوص بهبود روابط بین ­الملل و کاهش احتمالی تحریم ­ها وضعیت تولید را در آینده نزدیک چگونه پیش­ بینی می­ کنید؟

بدون شک در صورت کاهش تحریم­ها و افرایش ارتباطات بین­ المللی و تسهیل در صادرات و واردات و جابجایی پول و کالا شاهد افزایش تولید و نهایتا رونق اقتصادی در همه زمینه­ ها خواهیم بود که این مهم فقط در سایه همدلی تمام ارکان نظام و همکاری سازمانهای دولتی و غیردولتی وابسته به صنعت با مجموعه تولید کشور خواهد بود.

 

آیا به زودی می­توان به بهبود وضعیت بازار­های صادراتی محصولات صنایع پایین دستی امیدوار بود؟

همه انسانها به امید زنده هستند ولیکن در شرایط فعلی و با توجه به انباشته شدن تدریجی تحریم­های  همه­جانبه طی سالیان متمادی، قطعا امید به گشایش و بهبود وضعیت بازارهای صادراتی در آینده نزدیک متصور نیست ضمن اینکه اپیدمی بیماری کرونا سبب ایجاد مشکلات فراوان گردیده که رفع این موانع و مشکلات نیاز به زمان دارد.

اساسا با توجه به تجربه تحریم پتروشیمی­ ها و تمرکز این بخش بر بازار داخلی، انتظار شما از پتروشیمی­ ها در دوران پساتحریم چیست؟

همواره انتظار از پتروشیمی­ ها، تامین مواد اولیه داخلی و عرضه کافی آن با کیفیت قابل رقابت با محصولات خارجی می­باشد. در سالیان گذشته و در مقاطع مختلف شاهد کمبود مواد اولیه پتروشیمی­ ها و سهمیه ­بندی شدن و افزایش شدید قیمت آن بوده ­ایم که نتیجه عملکرد نامطلوب در برنامه ­ریزی جهت عرضه منظم و البته مشکلات مربوط به تحریم و … بوده است.

از دید تولید­کننده، فروش محصولات پتروشیمی عملا نوعی خام ­فروشی است که باید با آن برخورد گردد. البته در صورت برنامه ­ریزی دقیق و سیستمی جهت تامین بازار داخلی و وجود مازاد ظرفیت صادرات بلامانع است.

 

در شرایط فعلی اولا به علت انتظار از کاهش قیمت مواد اولیه و طبعا صبر مصرف­کننده­ها برای تحقق این اتفاق، شاهد رکودی قابل لمس در بخش خرید بسیار از خریداران لوله­ های پلی­ اتیلنی هستیم در صورتی که این کاهش در قیمت پایه مواد اولیه ارائه شده در بورس با دلایل مختلف از جمله فرمول قیمت­گذاری، قیمت دلار نیمایی و … محقق نگشته است. ادامه این روند قیمت­گذاری و نقد­فروشی پتروشیمی­ ها برای مواد اولیه را چقدر هم­ راستا با واقعیت­های بازار در بخش صنایع تکمیلی می­دانید و چه پیشنهادی برای نزدیکی استراتژی فروش صنایع بالادستی با واقعیت ­های بازار صنایع تکمیلی دارید؟

در واقعیت بازار عملا این اتفاق افتاده و به علت انتظار به کاهش قیمت­ها، شاهد رکود سنگینی هستیم که البته با توجه به وضعیت دولت و شرایط کشور و وضعیت تحریم­ها و … کاهش محسوس دلار نیمایی اتفاق نخواهد افتاد. بنابراین کاهش چشمگیری در قیمت مواد اولیه هم نخواهیم داشت.

ولی نکته این است که در برهه ­ای از زمان پتروشیمی­ ها با برنامه­ ریزی قبلی نسبت به کاهش عرضه خود اقدام می­کردند و مواد اولیه با رقابت شدید و قیمت بالا (بعضا تا 60 درصد) در بورس کالا به تولید­کننده فروخته می شد. در حال حاضر هم که رکود به بازار سایه افکنده و بیشتر گریدهای مواد اولیه پتروشیمی­ ها خریداری ندارد و اکثرا در مچینگ­ ها معامله می شود، انتظار می­رود با ایجاد ساز و کار مناسب نسبت به فروش آن با قیمت کمتر از قیمت پایه و حتی به همان نسبتی که در زمان اوج رقابت فروخته می­شد، کاهش یابد. متاسفانه سیاست دولت در طی تمامی این سالها حمایت بی­ چون و چرا از صنایع بالادستی بوده و عملا حمایتی از صنایع پایین­ دستی به صورت سیستمی و ادامه­ دار صورت نگرفته است مگر به صورت بسیار محدود که با وضع قوانین خلق­ الساعه و بدون پشتوانه که با توجه به کارشناسی نبودن آن عملا کمکی به بدنه تولید کشور نکرده است.

به عنوان مثال در همان زمان اوج رقابت­های محصولات پتروشیمی اگر قانونی وضع می­شد که مازاد پول حاصل از رقابت محصولات پتروشیمی از قیمت پایه در صندوقی ذخیره گردیده و نهایتا در بخش تولید و صنایع پایین­ دستی کمک حال تولیدکنندگان باشد، هرگز شاهد بی­ قانونی و فرصت­ طلبی پتروشیمی­ ها در کاهش عرضه ­ها و به تبع آن فروش با قیمت­های نجومی نبودیم.

 

به نظر شما در دوران پساتحریم آن سیاست ­هایی که در حوزه بخش خصوصی قابل بازنگری است، چیست؟

در هر حال مجموعه اقتصادی تولید کشور نیازمند وضع قوانین لازم ­الاجرا و کارشناسی شده جهت برون­ رفت از رکود تورمی، افزایش تولید و رونق اقتصادی می­باشد. اکثر قوانین دست و پاگیر که با بروکراسی­ های پیچیده در بدنه دولت سبب کندی فرآیند تولید گردیده، باید بازنگری گردد. اکثر قوانین در حوزه بانکی، دارایی، مالیات، تامین اجتماعی که خواسته یا ناخواسته روبه­ روی تولید و صنعت کشور قرار گرفته باید با یک نگاه حمایتی کارشناسی شده اصلاح گردیده و در راستای اهداف تولید کشور قرار گیرد که البته نیازمند یک عزم ملی و وحدت سایسی تمام ارکان نظام جمهوری اسلامی می­باشد. قطعا در چنین فضایی است که تولید رونق گرفته و تمامی مشکلات کشور اعم از مشکلات اقتصادی، تحریم، بیکاری و … به واسطه آن از بین می­رود.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

واتس آپ
تلگرام
لینکداین
ایمیل

موضوعات مرتبط

اشتراک در خبرنامه انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن

پست الکترونیک خود را وارد نمایید و روی ارسال کلیک نمایید .