عوامل کلیدی و محرک‌های رشد این صنعت در حال محوشدن یا تغییر هستند. کشورهای توسعه‌یافته از جمله اروپا از دهه‌های گذشته جهت رفع نیازهای زیرساختی خود، محصولات پایه و میانی پتروشیمی (commodity) را با فناوری به‌روز و هزینه مناسب تولید می‌کردند. اما اکنون این کشورها به ثبات رسیده و تقاضای بالایی برای این محصولات ندارند. از این رو صنعت پتروشیمی آن‌ها به سمت تولید محصولات پایین‌دستی و خاص (Fine and Special) حرکت کرده است. علاوه بر این هزینه تولید محصولات پتروشیمی در برخی مناطق جهان مانند اروپا بالا است، اما واحدهای محصولات پایین‌دستی نیاز به سرمایه‌گذاری کمتری دارند ولی ارزش افزوده آن‌ها بیشتر است. به همین دلایل تعدادی از واحدهای پتروشیمی در مناطق توسعه‌یافته تعطیل شده یا در حال تعطیل‌شدن هستند.
از سوی دیگر کشورهای در حال توسعه از جمله هند و خاورمیانه تقاضای بالایی برای محصولات پایه و میان‌دستی پتروشیمی دارند و واحدهای جدیدی برای تولید این محصولات در این مناطق در دست احداث است. هزینه تولید نیز در مناطقی مانند خاورمیانه به دلیل نیروی کار ارزان و دسترسی به خوراک نسبت به اروپا پایین‌تر است؛ بنابراین هزینه بالای تولید و کاهش حاشیه سود در کشورهای توسعه‌یافته، ایجاد ظرفیت مازاد توسط برخی کشورها از جمله چین، عرضه و تقاضای الفین و پلی‌الفین‌ها که سنگ بنای زنجیره تأمین پتروشیمی هستند را تحت تأثیر قرار داده و منجر به تعطیلی واحدهای پتروشیمی از جمله کراکرهای بخار در برخی مناطق و انتقال تولید به مناطق دیگر شده است.
