دکتر عبادالله یار مرادیان، مدیرعامل شرکت کیا پلیمر آروند در گفتگو با روابط عمومی انجمن پلی اتیلن گفت: شرکت کیا پلیمر آروند، تولیدکننده لوله و اتصالات پلیمری، در سال ۱۳۷۵ در شهرک صنعتی حسن‌آباد جرقویه اصفهان تأسیس شده و طی سال‌های اخیر جزو تعاونی‌های برتر ملی و استانی بوده است. مهم‌ترین مشکل امروز تولیدکنندگان پلی‌اتیلن، مجموعه‌ای از موانع ریشه‌ای است؛ از تحریم‌های مزمن و عدم دسترسی به فناوری‌های روز و قطعات و نرم‌افزارهای ماشین‌آلات گرفته تا نوسانات شدید قیمت مواد اولیه، نبود سیاست‌گذاری مشخص، مشکلات بانکی، قوانین مالیاتی و تأمین اجتماعی. این معجون مشکلات، نفس تولیدکننده را گرفته و عملاً فضای صنعت را متلاطم و بی‌ثبات کرده است.
یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، سیاست‌های مخرب و غیرکارشناسی دولتی در حوزه تأمین مواد اولیه است. پتروشیمی‌ها بدون توجه به منافع صنایع پایین‌دست، استراتژی‌هایی اجرا می‌کنند که سودبری و بقای واحدهای صنعتی را تهدید کرده، قوانین بورس کالا نیز در کف عرضه و رقابت‌ها شفافیت کافی ندارد. خام‌فروشی مواد اولیه و صادرات آن با قیمت پایین‌تر از بورس، موجب ایجاد جذابیت کاذب برای دلالان و غیرمولدها شده و رقابت نابرابر و بی‌اعتمادی را در بازار داخلی و حتی بازارهای صادراتی افزایش داده است.
در حوزه صدور پروانه‌های بهره برداری، با وجود اشباع بازار، همچنان در برخی استان‌ها مجوزهای بی‌ضابطه تحت عنوان حمایت استانی صادر می‌شود که این روند به شکل‌گیری واحدهای زیرپله‌ای و غیرمجاز دامن زده است. این واحدها نه مالیات می‌پردازند، نه اشتغال واقعی ایجاد می‌کنند و محصولات بی‌کیفیت‌شان با نشان تقلبی استاندارد وارد بازار می‌شود که آسیب جدی به بخش‌های کشاورزی، گازرسانی و آب‌رسانی وارد می‌کند. متأسفانه سازمان‌های متولی نظارت مؤثر ندارند و اگر این روند اصلاح نشود، خسارت‌های جبران‌ناپذیری در انتظار صنعت است.
مشکلات ساختاری دیگر، که ریشه در سیاست‌های کلان و حمایت‌های ناکارآمد دارند، صنعت را تهدید می‌کند. عمر بالای ماشین‌آلات (اغلب بالای ۲۰ سال)، هزینه‌های نگهداری و انرژی و دشواری تامین قطعات ماشین‌آلات خارجی، همگی هزینه تولید را افزایش داده‌اند. رقابت شدید در بازار تنها بر پایه قیمت شکل گرفته و دامپینگ و تخریب قیمت‌ها باعث افت کیفیت محصولات موجود شده است.
دلالان و واسطه‌ها با رقم زدن اثر شلاق چرمی، نظم بازار را به‌هم زده‌اند؛ نه‌تنها تقاضا را دستکاری می‌کنند، بلکه واسطه‌گری را با عرضه‌های خارج از بورس کالا و بازارهای غیررسمی تشدید کرده‌اند و سال‌هاست که هیچ سامانه یا بخشنامه‌ای نتوانسته این معضل را حل کند.
قیمت‌گذاری مواد اولیه و محصول نهایی روندی ناپایدار و غیرشفاف دارد؛ افزایش ۷۰ درصدی قیمت‌ها، ناشی از نرخ پایه دلاری مواد و نوسانات بیمه، دستمزد و سایر عوامل است. نبود متولی قیمت‌گذاری، موجب شکل‌گیری قیمت‌های نامتعارف و چندگانه شده و اعتماد بازار و رقابت سازنده را از بین برده است.
انجمن صنفی تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن با تجمیع ظرفیت‌های بزرگ این بخش، در تصمیم‌سازی و اعمال سیاست‌های کلان تاثیرگذار است؛ با این حال، لازم است اعضا با روحیه کار تیمی و تعهد صنفی، صدای واحدی در مقابل سیاستگذاران و دولت باشند تا نقش واقعی انجمن در بهبود فضای کسب‌وکار تقویت شود.
در حوزه نیروی انسانی، تفاوت نسل‌ها و عدم تناسب قوانین کاری با شرایط روز، جذب نیروی جوان و متخصص را دشوار کرده است. ماشین‌آلات قدیمی و روش‌های سنتی، برای نسل جدید جذاب نیست و برای حل این چالش، باید فرهنگ سازمانی و زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری را به‌روز کرد تا محیط کار تبدیل به بستر رشد شود.
رتبه‌بندی واحدهای تولیدی، اگرچه در اصل مثبت است، اما اجرا و شاخص‌های آن بارها تغییر کرده و سبب انحصار و سوءاستفاده در مناقصات دولتی شده است. امتیازدهی غیرمنصفانه به ماشین‌آلات خارجی قدیمی و محروم کردن تولیدکنندگان داخلی از رقابت، نیازمند بازنگری فوریست.
در نهایت، بیش‌ترین آسیبی که صنعت پلی‌اتیلن دیده، از عدم ثبات سیاست‌ها، تصمیم‌های شتاب‌زده و کوتاه‌نگری‌های مدیریتی است. اگر دولت و نهادهای صنفی هم‌افزایی کنند و فضای رقابت و تولید را سالم کنند، این صنعت می‌تواند از معضل به فرصت تبدیل شود و هم اشتغال، هم تولید و هم اعتبار بازارهای داخلی و صادراتی را ارتقا دهد.
آرزوی موفقیت برای همه صنعتگران و سیاستگذاران کشور را دارم.
