شرکت مهر آب حیات صنعت کرمان در سال ۱۳۹۳ به ثبت رسید و در شهرک صنعتی شماره دو کرمان با زمینی به مساحت ۱۴۰۰۰ مترمربع و زیربنای ۳۵۰۰ مترمربع آغاز به کار کرد. این شرکت با دارا بودن ۵ خط تولید لولههای پلیاتیلن، مجهز به مدرنترین تجهیزات تولید و سیستمهای کنترل ضخامت اولتراسونیک و تغذیه گراویمتریک، توانایی تولید سالانه ۸۰۰۰ تن لوله را دارد و میتواند لولههایی از سایز ۱۶ تا ۲۵۰ میلیمتر با انواع گریدهای مواد پلیاتیلن تولید نماید.
دانشور در گفتگو با روابط عمومی انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن با اشاره به مشکلات بازار هدف دولتی و عدم پرداخت مطالبات توسط دستگاههای اجرایی افزود: «در حال حاضر بزرگترین مانع ما، تأخیر و یا عدم پرداخت مطالبات از سوی نهادهای دولتی است.»
او درباره مقایسه صنایع پلیمری با صنایع پتروشیمی گفت: «در این مورد باید شاخصها را دقیق بررسی کنیم. اگر معیار، تکنولوژی روز و شاخصهای فنی و زیستمحیطی باشد، حتی صنایع پتروشیمی هم توسعهیافته محسوب نمیشوند. بخش عمدهای از محصولات پتروشیمی، فاقد استاندارد لازم است و در کل، صنعت در ایران عقبمانده تلقی میشود.»
دانشور افزود: «در ایران، اغلب هزینههای صنعت با دلار محاسبه میشود و این موضوع فشار مضاعفی بر تولیدکننده وارد میکند. از سوی دیگر، نقش واسطهها و دلالان در بازار میتواند مفید باشد بهشرطی که دولت با قیمتگذاری دستوری و سیاستهای تنظیم بازار، نظم بازار را برهم نزند. اصولاً اقتصاد و سازوکار عرضه و تقاضا مانند قوانین فیزیک هستند و مداخله افراد غیرمتخصص اغلب عواقب جبرانناپذیری به دنبال دارد که نتایج آن را امروز میبینیم.»
وی در ادامه خاطرنشان کرد: «طبق قانون بهبود فضای کسبوکار، مواد اولیهای که قرار است صادر شوند باید حتماً ابتدا در بورس عرضه گردند، اما اجرایی شدن درست قوانین مهمترین نکته است؛ بسیاری از مقررات روی کاغذ مطلوباند اما در مقام اجرا با واقعیت فاصله دارند.»
دانشور با اشاره به مشکل قیمتگذاری گفت: «دخالت دولت در تعیین قیمتها یکی از بزرگترین موانع این صنعت است؛ هیچکس جز بازار و فرایند عرضه و تقاضا نباید برای قیمت کالا و خدمات تصمیم بگیرد. قیمتگذاری دستوری منسوخ شده و تنها باعث مشکلات بیشتر میشود.»
به باور دانشور، چالش دیگر، ضعف بهرهبرداری از پتانسیل انجمنهای تخصصی است: «اینکه اعضا چطور بتوانند از امکانات و مزایای انجمن برای پیشبرد منافع صنفی استفاده کنند، حائز اهمیت است.»
او ادامه داد: «بزرگترین چالش تولیدکنندگان، شیوه مدیریت اقتصاد دولتی و حضور تصمیمگیران غیرمتخصص در ساختار دولت است که ریسک سرمایهگذاری و فعالیت در این صنعت را افزایش داده است. حل مشکل قراردادهای یکطرفه دستگاههای اجرایی میتواند کمک بزرگی به بهبود وضع صنعت کند. نقش دولت باید محدود به تعیین سیاستهای کلی و نظارت تخصصی باشد که متاسفانه اکنون به درستی انجام نمیشود.»
وی درباره نیروی انسانی نیز اظهار داشت: «نبود آموزش کاربردی و فرهنگ کاری مناسب، ورود نسل جدید به بازار صنعت را با مشکل مواجه کرده است.»
دانشور در پایان درباره رتبهبندی گفت: «این طرح ایرادات فنی و اقتصادی دارد؛ بهویژه اگر اجباری شود، باید با بازرسی دقیق و عادلانه برای همه اعضا انجام شود چون اعمال سلیقه، حقوق برخی را ضایع میکند.»
