اینپیا برای بررسی وضعیت بازار محصولات پلیمری در روزهای اخیر و راهکارهای پیش روی این صنعت با مهندس سعید زمانزاده، عضو هیات مدیره و رئیس کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر ایران و عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگن لوله و اتصالات پلی اتیلن به گفت و گو پرداخته که در ادامه از نظر می گذرانید.
رئیس کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر ایران خاطر نشان کرد: در روزهای اخیر شاهد رکود تازه ای در بازار اکثر پلیمرها هستیم؛ انتظار کاهشی نرخ ارز در ایران در کنار بحران کووید 19 در هند و قرنطینه در ترکیه به رکود دیگری در بازارهای محصولات پتروشیمی دامن زده است و در این شرایط هر تلاشی که بتواند به برون رفت از این رکود کمک کند، قابل توجه خواهد بود.
به گفته زمان زاده، اخیرا دفتر توسعه صنایع پایین دستی با هدف تامین پایدار و مستمر مواد اولیه صنایع پایین دست پتروشیمی و امکان برنامه ریزی بلند مدت برای تولید کنندگان و مصرف کنندگان این محصولات، اقدام به تنظیم دستورالعمل انعقاد قرارداهای بلند مدت کرده و با رایزنی از تمامی ذینفعان تلاش می کند با اجرایی کردن این قرارداها در جهت تحقق اهداف ذکر شده گام بردارد.
وی تاکید کرد: این تصمیم ظاهرا می تواند به ایجاد رونق و توسعه بازار محصولات پتروشیمی کمک کند اما نگرانی هایی هم وجود دارد که باید به آن پرداخت.
زمان زاده به این نکته اشاره کرد که انجمن ملی صنایع پلیمر ایران به عنوان یک تشکل بزرگ و تاثیر گذار همواره تلاش کرده با اولویت و نگاه واقعی به منافع بلند مدت کشور، با بررسی ها و تحلیل های واقعی به نحوی در تصمیم سازی ها نقش آفرینی کند تا موضوع منافع کلان و ملی در اولویت قرار بگیرد و اظهار نظرهای فنی و عقلایی انجمن ملی در بسیاری موارد نتایج ارزشمندی به همراه داشته است.
وی افزود: در خصوص چرایی اجرای قراردادهای بلند مدت ابهاماتی وجود دارد که اگر به آن ها پرداخته نشود، می تواند اهداف این تصمیم را خدشه دار کند و در مسیر نادرستی قرار دهد.
تهدید هایی که قراردادهای بلند مدت می تواند برای صنایع پایین دست ایجاد کند:
مهندس زمانزاده به 3 نگرانی و تهدید این نوع قراردادها اشاره کرد و توضیح داد:
1- ایجاد رانت: از آنجایی که قرادادهای بلندمدت خارج از ضوابط و قوانین بورس خواهد بود، این نگرانی وجود دارد که اعمال نفوذ و قدرت تصمیم گیری موجب ایجاد رانت برای افراد و گروههای خاص شود.
2- تشدید رقابت ها در بورس کالا: دغدغه بعدی این است، زمانی که بخشی از ظرفیت به قراردادهای بلند مدت تخصیص داده می شود، موجب به ایجاد رقابت در ظرفیت عرضه شده در بورس شود.
3- گزینشی شدن و تفسیر مصرف کنندگان خاص: از جمله گروههایی که می توانند قراداد بلند مدت ببندند، به گروه مصرف کنندگان خاص و صنایع استراتژیک می توان اشاره کرد که تفسیر این گروه اگر در چارچوب مشخصی نباشد، نگران کننده است و می تواند مشکلاتی را ایجاد کند.
فرصت‌هایی که قراردادهای بلند مدت می تواند برای صنایع پایین دست ایجاد کند:
عضو هیات مدیره انجمن ملی صنایع پلیمر ایران و انجمن تولیدکنندگن لوله و اتصالات پلی اتیلن با بیان اینکه در کنار تهدیدهای اشاره شده فرصت هایی نیز برای قراردادهای بلند مدت وجود دارد، به 4 مزیت این قراردادها اشاره کرد:
1- کمک به ایجاد تعادل در قیمت ها: این نوع قراردادها امکان برنامه ریزی سالانه را برای پتروشیمی ها فراهم می کند که می تواند به تعادل قیمت ها در طول سال کمک کند. وقتی در طول سال تعهدات هر شرکت معلوم و قطعی باشد، این موضوع به چگونگی راه اندازی خطوط تولید آن ها کمک می کند و در طول سال با مشکلاتی نظیر مازاد یا کاهش تولید کمتر مواجه خواهند شد.
2- بهبود برنامه ریزی برای صنایع تکمیلی: بخشی از صنایع پایین دست که امکان قرارداد بلند مدت را دارند می توانند با استراتژی بلند مدت و پایدار در بازارهای صادراتی حضور موثرتری داشته باشند و از حالت روزمرگی خارج شوند.
3- تولید نیابتی برای صنایع تکمیلی: بکارگیری ظرفیت های استفاده نشده از صنایع پایین دست و تولید نیابتی از دیگر امتیازات اجرای قراداهای بند مدت خواهد بود.
4- فراهم شدن ثبات نسبی در بازار: ایجاد توازن در عرضه و تقاضا در بازه های زمانی بلند مدت از هیجان و نوسانات قیمت ها می کاهد.
