مهندس محمدرضا سرباز، مدیرعامل شرکت پارس حیات کویر، تولیدکننده لوله و اتصالات پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن در گفتگو با روابط عمومی انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن ابراز داشت:
شرکت پارس حیات کویر از سال ۱۳۹۰ فعالیتش را آغاز کرده و اکنون یکی از بزرگترین تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن آبرسانی از سایز ۱۶ تا ۴۰۰ میلی‌متر در فشارهای کاری متفاوت در ایران است. این شرکت استاندارد ملی A را داراست، عضو انجمن صنفی تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن ایران است و آزمایشگاه تست آن یکی از پیشرفته‌ترین و مجهزترین آزمایشگاه‌های کشور محسوب می‌شود که گواهینامه تأیید صلاحیت سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران را دریافت کرده است.
مهم‌ترین مشکل فعلی شرکت، تأمین نشدن به موقع و کافی مواد پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن است؛ این مسئله باعث شده هیچ‌وقت کارخانه با صد درصد ظرفیت خود کار نکند. صنایع پلیمری چند سال است با مشکل کمبود مواد اولیه مواجه‌اند و برخی واحدها به همین دلیل تعطیل شده‌اند.
صنایع پلیمری، مخصوصاً در مقایسه با صنایع پتروشیمی، توسعه‌یافته نیستند و این موضوع چالش‌های زیادی ایجاد کرده است. صنعت پلیمر به شدت وابسته به خوراک پتروشیمی است و چالش کمبود مواد اولیه هر روز تولیدکنندگان را بیشتر درگیر می‌کند.
هزینه‌های بسیاری از پتروشیمی‌ها بر حسب دلار محاسبه می‌شود. این موضوع قطعاً بی‌تأثیر نیست، اما اگر عرضه مواد اولیه کافی باشد این مشکل تا حد زیادی قابل کنترل است.
وجود دلالان، بزرگترین معضل تولیدکنندگان پلی‌اتیلن است. از یک‌سو دلالانی هستند که با پوشش تولیدکننده اقدام به خام‌فروشی مواد اولیه می‌کنند و از سوی دیگر واسطه‌ها تقاضای کاذب برای مواد به وجود می‌آورند و همین باعث شده تولیدکنندگان واقعی از دریافت مواد اولیه محروم شوند.
عرضه مواد اولیه در بورس، طبق قانون بهبود فضای کسب‌وکار، به خودی خود مشکلی ایجاد نمی‌کند اما کمبود عرضه، مشکل اصلی است که همه تولیدکنندگان را گرفتار کرده است.
قیمت‌گذاری مواد اولیه هم معضل دیگر صنعت است؛ برنامه‌ریزی‌ها و تغییرات قیمتی به صورت ناگهانی اتفاق می‌افتد و هماهنگی واحدهای تولیدی با این تغییرات بسیار دشوار شده. تغییرات قیمت باید حداقل در بازه شش ماه اتفاق بیفتد تا واحدهای تولیدی دچار آسیب نشوند.
در زمینه مالیات، شرکت پارس حیات تا کنون مشکلی نداشته است.
انجمن صنفی تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی‌اتیلن ایران، اگر ابزارها و امکانات مناسبی برای اعضا فراهم کند، با توجه به نقدینگی موجود در شرکت‌های عضو، می‌تواند بستری برای رشد همه اعضا و پیشرفت صنفی انجمن باشد.
یکی از بزرگترین چالش‌ها برای تولیدکنندگان، وجود قوانین یک‌طرفه در قراردادهای دولتی است. تمام تعهدات فقط از طرف تولیدکننده گرفته می‌شود، اما هیچ تعهدی از طرف ارگان دولتی برای پرداخت‌ها وجود ندارد. انجمن می‌تواند با پیگیری از مجلس شورای اسلامی و صدور بخشنامه درباره دیرکرد پرداخت‌های دولتی، بخشی از دغدغه تولیدکنندگان را کاهش دهد.
در زمینه نیروی انسانی هم با کمبود آموزش‌های تخصصی اکسترودر و تزریق مواجه هستیم. آموزش تولید لوله و اتصالات اغلب فقط به شکل تجربی و در واحد تولیدی انجام می‌شود که زمان و هزینه بسیار بیشتری نیاز دارد. سازمان فنی و حرفه‌ای باید رشته‌های مرتبط را به سیستم آموزشی اضافه کند تا این چالش تا حدی حل شود.
فرآیند رتبه‌بندی کلی موافقم، اما ایراد اصلی زمان‌بر بودن و عدم برنامه‌ریزی ثابت است؛ هر سال پارامترهای رتبه‌بندی عوض می‌شود و این برای برنامه‌ریزی تولیدکنندگان مشکل‌ساز است.
در نهایت، انجمن صنفی باید این امکان را فراهم کند که اعضا خارج از فضای رقابتی بتوانند سهمیه خاص خود را برای تأمین مواد اولیه از طریق انجمن دریافت کنند. با ابزارها و امکانات مناسب، انجمن می‌تواند به یک مرجع و صنف قانونی صنعت تبدیل شود و زیرساخت‌های لازم برای رشد و تعامل بیشتر واحدهای تولیدی را فراهم آورد.
